Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απόψεις δύο κορυφαίων εκπροσώπων της παγκόσμιας διανόησης, όπως αυτές εκφράστηκαν λίγο πριν την άφιξη του 2017.

Ο πρώτος, Στήβεν Χόκινγκ, διακεκριμένος φυσικός του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ (ΒΡΕΤΑΝΙΑ) είναι ιδιαίτερα γνωστός για τις έρευνές του γύρω από τις θεωρίες του χωροχρόνου, των μαύρων οπών και της κβαντικής θεωρίας της βαρύτητας. Δίκαια συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κύριους εκπροσώπους της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας.

Ο δεύτερος, Νόαμ Τσόμσκι, διακεκριμένος καθηγητής του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΗΠΑ), πολιτικός ακτιβιστής, διανοούμενος, φιλόσοφος και γλωσσολόγος. Σημαίνουσα προσωπικότητα στο χώρο της Αριστεράς στις ΗΠΑ.

Και οι δύο έντονα πολιτικοποιημένα άτομα, μέσα από ένα άρθρο και μια συνέντευξη προσπαθούν να στείλουν -παρά τις όποιες διαφορετικές κοινωνικοπολιτικές προσεγγίσεις-  ένα κοινό μήνυμα στην ανθρωπότητα.

Βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη στιγμή μας!

Ορμώμενος από τις ανατρεπτικές πολιτικές εξελίξεις σε Βρετανία και Η.Π.Α, ο σπουδαίος φυσικός προτρέπει τις παγκόσμιες ελίτ να αλλάξουν κατεύθυνση, ενώ παράλληλα καλεί τον κόσμο να συσπειρωθεί και μέσα από την αλληλεγγύη να σταθεί όρθιος, αντιμετωπίζοντας τις φουρτούνες που ακολουθούν, αφού η ανθρωπότητα γυρίζει σελίδα.

Μερικά αποσπάσματα από το άρθρο του Στήβεν Χόκινγκς

The Guardian 1/12/2016

«…Ό,τι και να πιστεύουμε για την απόφαση του βρετανικού εκλογικού σώματος να απορρίψει την Ευρωπαϊκή Ένωση και των Αμερικανών να «αγκαλιάσουν» τον Ντόναλντ Τράμπ, δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι αναλυτές θεώρησαν τις κινήσεις αυτές ως «κραυγές» θυμού, από πολίτες που νιώθουν προδομένοι από τους ηγέτες τους…»

«…Θα προσπαθήσουμε να παραβλέψουμε τις επιλογές όλων αυτών των ανθρώπων και ό,τι αυτές εκπροσωπούν; Κατά την άποψη μου, μια τέτοια στάση θα αποτελούσε ολέθριο λάθος...»

«...Ζούμε σε ένα κόσμο μιας διαρκώς διογκούμενης οικονομικής ανισότητας, στον οποίο ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν όχι μόνο το βιοτικό τους επίπεδο να πέφτει, αλλά και την ελπίδα τους να βγάλουν τα προς το ζην να εξαφανίζεται. Αυτοί οι άνθρωποι είναι που στο πρόσωπο του Τράμπ και στην προοπτική του Brexit είδαν μια νέα προοπτική, μια ευκαιρία να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο...»

«…Παράλληλα όμως, οι ζωές των πλουσιότερων ανθρώπων, στις πιο αναπτυγμένες περιοχές του πλανήτη είναι «βασανιστικά» ορατές, προσιτές σε οποιονδήποτε έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο, όσο φτωχός κι αν είναι. Πιο πολλοί άνθρωποι έχουν κινητό, από αυτούς που έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό...»

«…Για μένα το πιο σημαντικό είναι πως σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή της ιστορίας, το είδος μας πρέπει να λειτουργήσει σαν ένα σύνολο, συνεργατικά. Πρέπει να δουλέψουμε μαζί…»

«…Αλλά για να το πετύχουμε, θα πρέπει οι ηγέτες του κόσμου να αντιληφθούν πως απέτυχαν και πως απογοήτευσαν τους πολίτες. Με τους πόρους να συγκεντρώνονται στα χέρια των λίγων, θα πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε περισσότερο από όσο σήμερα. Με τις θέσεις εργασίας να μειώνονται, με ολόκληρες βιομηχανίες να κλείνουν, θα πρέπει να βοηθήσουμε τους λαούς να διασώσουν τον τόπο τους, να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα της εποχής. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να τους παρέχουμε την απαραίτητη οικονομική βοήθεια, για όσο χρειαστεί ώστε να το πετύχουν...» 

Τη μετάφραση βρήκα εδώ και το πρωτότυπο εδώ

Σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ του Νόαμ Τσόμσκι ζούμε το θάνατο του Αμερικάνικου Ονείρου. (By C.J. Polychroniou, Truthout | Interview 11/12/2016)

«…οι πλούσιοι και ισχυροί δεν θέλουν να εγκαθιδρύσουν ένα καπιταλιστικό σύστημα. Προτιμούν να είναι εκείνοι που διαχειρίζονται το κράτος πρόνοιας, ώστε όταν πέφτουν σε τέλμα, να είναι ο φορολογούμενος εκείνος που θα τους ξελασπώσει…»

«…Ρόλος του κράτους είναι η παροχή ασφάλειας και στήριξης στα συμφέροντα των προνομιούχων και ισχυρών παραγόντων αυτής της κοινωνίας, την ώρα που ο υπόλοιπος πληθυσμός αφήνεται έρμαιο της βαρβαρότητας του καπιταλισμού. Ο σοσιαλισμός είναι για τους πλούσιους και ο καπιταλισμός για τους φτωχούς…»

«…Θα διαμορφώσουν πολιτικές που θα υπηρετούν τα συμφέροντά τους και θα βλάψουν τα συμφέροντα των υπολοίπων, απλά και μόνο διότι αυτό υπαγορεύει η καπιταλιστική λογική. Βλέπετε, είναι στη φύση του συστήματος. Εν τη απουσία μια γενικευμένης και μαζικής αντίδρασης, η κατάσταση θα παραμείνει ως έχει…»

«...Η ανισότητα της σύγχρονης εποχής είναι πρωτοφανής. Αν, μάλιστα, κοιτάξουμε προσεκτικά τότε θα δούμε πως αυτή είναι αποτέλεσμα της συσσώρευσης του πλούτου στα χέρια ενός μικροσκοπικού τμήματος του πληθυσμού...»

«…Ως επί το πλείστον, η κυβέρνηση των ΗΠΑ εξυπηρετεί τα εταιρικά και οικονομικά συμφέροντα. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως προνομιούχοι και ισχυροί της κοινωνίας ποτέ δεν ήθελαν τη δημοκρατία και είχαν σοβαρούς λόγους να συνεχίσουν να τηρούν αυτή τη στάση…»

 «…Το «Αμερικάνικο Όνειρο» ενσωμάτωνε την ιδέα της ταξικής κινητικότητας. Γεννιόσουν φτωχός, αλλά μπορούσες να ξεφύγεις από τη φτώχεια μονάχα με σκληρή δουλειά και έτσι να διασφαλίσεις ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά σου…»

 «…Η στασιμότητα των εισοδημάτων, η μείωση του βιοτικού επιπέδου, τα εξωφρενικά επίπεδα κόστους φοίτησης και η δυσκολία εύρεσης εργασίας με αξιοπρεπή μισθό έχουν δημιουργήσει μια αίσθηση απόγνωσης στους Αμερικανούς, που αναπολούν πια με νοσταλγία το παρελθόν. Αυτό εξηγεί, σε μεγάλο βαθμό, την αύξηση της δημοτικότητας του Ντόναλντ Τραμπ και την απήχηση που είχε το πολιτικό μήνυμα του Μπέρνι Σάντερς στη νεολαία…»

Τη μετάφραση βρήκα εδώ και το πρωτότυπο εδώ

Η δημοκρατία στηρίζεται στη συμμετοχή του κόσμου! Δυστυχώς αυτή εκφράζεται κυρίως μέσω δημοψηφισμάτων ή εκλογικών αναμετρήσεων δεν παύει όμως να «αποκαθιστά» έστω και προσωρινά τη βούλησή του.

Όπως συνέβη το 2015 στην Ελλάδα με το δημοψήφισμα και τον σχηματισμό της πρώτης αριστερής κυβέρνησης έτσι και το 2016 τα μηνύματα -πρώτα του Brexit και μετά της εκλογικής νίκης Trump- ήταν ιδιαίτερα αποκαρδιωτικά  για όλους εκείνους που επένδυσαν στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό στρέφοντας παράλληλα και την παγκόσμια ελίτ σε μια βαθιά δεξιά συντηρητική στροφή. Μηνύματα που συντάραξαν συθέμελα όσους υπολόγιζαν ότι ελέγχουν απόλυτα τη βούληση του ελεύθερου κόσμου και πίστεψαν ότι θα  αποσπούσαν τη συναίνεσή του για τη συνέχιση αυτής της πολιτικής θεώρησης.

Η συσσώρευση όλο και περισσότερου πλούτου σε όλο και λιγότερους ανθρώπους, η διασύνδεση του πολιτικού χώρου με τα μεγάλα επενδυτικά-χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και τις Τράπεζες αλλά και η γιγάντωση των ανισοτήτων ανάμεσα στους λαούς είναι βασικές αιτίες αυτής της αρνητικής εξέλιξης.

Τη στιγμή που ο κόσμος αλλάζει και οι ηγέτες δείχνουν ανίκανοι να μας περάσουν στη νέα εποχή, οφείλουμε να οργανωθούμε και μέσα από κινήματα και να προστατεύσουμε την αξιοπρέπειά μας, να διεκδικήσουμε την ευημερία μας και να διευρύνουμε τη δημοκρατία. Αυτό απαιτεί απ΄όλους μας να κάνουμε τη δική μας προσωπική στροφή προς όφελος του συνόλου και από το 2017 να μη ζητήσουμε αλλά να δώσουμε! Ίσως ότι πιο πολύτιμο μας απέμεινε. Τον χρόνο μας…

Θοδωρής Καψάλης