Δίνουμε την ψυχή μας για τα παιδιά και το δημόσιο σχολείο και όχι για το Υπουργείο και την αντιεκπαιδευτική πολιτική
Επικίνδυνες πολιτικές σκοπιμότητες και επικοινωνιακή στρατηγική αντί για πραγματικό ενδιαφέρον από ΥΠΑΙΘ, κράτος και κυβέρνηση
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η πανδημία του κορωνοϊού διαμορφώνει νέα, πρωτόγνωρα δεδομένα στις ζωές μας, στην εργασία μας, στην καθημερινότητά μας. Η αύξηση των κρουσμάτων οδήγησε στο κλείσιμο όλων των σχολείων της χώρας. Σε αυτή τη δύσκολη μάχη που έχουμε μπροστά μας θα είμαστε όλες και όλοι μαζί, συλλογικά, αλληλέγγυα κι αγωνιστικά. Το κλείσιμο των σχολείων για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, οι δύσκολες συνθήκες εργασίας μιας σειράς κλάδων (ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, υπάλληλοι σουπερ-μάρκετ, φαρμακείων, κλπ.), τα χτυπήματα που δέχεται η λαϊκή οικογένεια στο εισόδημα και την εργασία της λόγω της κυβερνητικής πολιτικής και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, ο φόβος και η πραγματικότητα των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, το γενικότερο περιβάλλον των περιορισμών και των αυστηρών μέτρων, έχουν ανυπολόγιστες ψυχολογικές, μορφωτικές, κοινωνικές συνέπειες στις οικογένειες και στους μαθητές και τις μαθήτριές μας, ιδιαίτερα στα παιδιά των φτωχών λαϊκών οικογενειών.
Μέσα σε αυτό το πρωτοφανές, δυστοπικό κοινωνικό και εκπαιδευτικό τοπίο, το Υπουργείο Παιδείας αντί να δώσει ουσιαστικές και άμεσα εφαρμόσιμες απαντήσεις στο πραγματικό πρόβλημα που βιώνουν οι μαθητές και οι οικογένειές τους, εξαπολύει μια επικοινωνιακή επιχείρηση που στόχο έχει να μετατεθούν οι ευθύνες της κυβέρνησης στους εκπαιδευτικούς, με αποκορύφωμα τις (έτσι κι αλλιώς μη υποχρεωτικές) εγκύκλιους και οδηγίες του για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση.
