ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ

Η Ελλάδα κατατάχτηκε στην τέταρτη υψηλότερη θέση σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση με 28,1% των ατόμων κάτω των 18 ετών να είναι εκτεθειμένα σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού

Του Θοδωρή Καψάλη*

Συγκλονισμένη δείχνει όλη η χώρα από τα απανωτά επεισόδια ενδοσχολικής και εξωσχολικής βίας των νέων όπως καταγράφονται, σχεδόν καθημερινά, στα πρωτοσέλιδα των μέσων ενημέρωσης. Βία που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας και που τροφοδοτείται από την απαθή μας στάση σε μια σειρά από προβολές της καθημερινότητας (σπίτι, σχολείο, γήπεδο, χώροι διασκέδασης, ηλεκτρονικά παιχνίδια, κοινωνικά δίκτυα, ανεξέλεγκτη πρόσβαση σε ηλεκτρονικές συσκευές κλπ). Βία που δεν φαίνεται να έχει ούτε πάτο ούτε όρια με αποκορύφωμα το ακραίο περιστατικό βιασμού ενός 5χρονου(!) από συμμαθητές του σε νηπιαγωγείο της Αλεξανδρούπολης.

Διανύουμε μια περίοδο όπου η κοινωνία μας βρίσκεται σε διαρκή αποσύνθεση και παρακμή (από τις συνεχείς και μακροχρόνιες κρίσεις και επισφάλειες), ιδεολογικά αποπροσανατολισμένη, θεσμικά αδύναμη, με την οικογένεια διαλυμένη ή αποχαυνωμένη και εμφανώς ανίκανη να προστατεύσει ακόμα και τις αθώες παιδικές ψυχές. Ταυτόχρονα, η χώρα βαδίζει πάνω σε οικονομικά μοντέλα αυστηρά προσηλωμένα στην ευμάρεια των οικονομικών δεικτών αδιαφορώντας για τις δυσμενείς επιπτώσεις τους σε διάφορες κοινωνικές ομάδες. Το πολύ υψηλό επίπεδο φτώχειας στην Ελλάδα μάς δείχνει ότι πάνω από το 1/4 του πληθυσμού της βρίσκεται σε κίνδυνο ή κοινωνικό αποκλεισμό (26,1% - 2.658.400 άτομα, ΕΛΣΤΑΤ 2023). 

Ως εκ τούτου, όλα τα μέτρα που λαμβάνονται εκ μέρους της πολιτείας για την αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας είναι εντελώς αναποτελεσματικά και στοχεύουν περισσότερο στην καταστολή παρά στην πρόληψη. Η μέθοδος δε της τιμωρίας, που προκρίνεται ως λύση, με την αυστηροποίηση του πλαισίου των ποινών θα προσδώσει στο πρόβλημα επιπλέον χαρακτηριστικά (κατηγοριοποίηση, στιγματισμός, περιθωριοποίηση, ένταξη σε παραβατικές ομάδες κλπ) και θα οδηγηθούμε σε επιδείνωση του προβλήματος. Η λύση λοιπόν δεν μπορεί να έρθει βάζοντας φυλακή τα 14χρονα-15χρονα (>9.000 συλλήψεις, Ιαν-Σεπ. 2024) αλλά με το να προστατευθεί η ζωή τους όπως και η ζωή των οικογενειών τους. 

Το να διαπιστώνει κανείς το πρόβλημα δεν αρκεί  για να υπάρξει λύση. Ούτε βεβαίως το να αναπολούμε το παρελθόν της χαμένης, δήθεν, αίγλης της οικογένειας και να φαντασιωνόμαστε πισωγύρισμα και νομιμοποίηση της βίας πάνω στα παιδιά. Χρειάζεται η λήψη γενναίων μέτρων από όλους τους παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνιση και εξάπλωση του φαινομένου. Η δημιουργία δλδ ενός περιβάλλοντος ολιστικής υποστήριξης της οικογένειας -ειδικά των νέων ζευγαριών- και όχι μόνο μέσω κρατικών επιδομάτων και φοροαπαλλαγών θα μπορούσε να είναι μια ελπιδοφόρα προσέγγιση. 

Αν πραγματικά λοιπόν μας ενδιαφέρει να σώσουμε τα παιδιά μας και το μέλλον τους, είναι καιρός να βγούμε από την αδράνεια και να απαιτήσουμε από τους κυβερνώντες πρωτοβουλίες για την έγκαιρη αντιμετώπιση του επικίνδυνου φαινομένου της βίας ανηλίκων. Μέτρα που θα μπορούσαν να έχουν επιπλέον όφελος και στο δημογραφικό πρόβλημα προκειμένου να αρθεί η αυξανόμενη αρνητική στάση των νέων να τεκνοποιήσουν. 

Όλοι αναγνωρίζουμε πόσο κομβικός είναι ο ρόλος της οικογένειας στην εμφάνιση ή όχι αυτών των συμπεριφορών. Το ενδιαφέρον, η αγάπη, η ενσυναίσθηση και η θέσπιση σαφών ορίων θέτουν γερές βάσεις για την σωστή ανάπτυξη των παιδιών και χτίζουν σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσα σε παιδιά και γονείς. Προϋπόθεση εδώ είναι η σωστή ενημέρωση και εκπαίδευση (π.χ. υποχρεωτικές σχολές γονέων ανά τακτά χρονικά διαστήματα) αλλά και ο συνολικός διαθέσιμος χρόνος, που απαιτείται, ώστε οι γονείς να ασχοληθούν ποιοτικά με τα παιδιά τους. Όμως, η πιστή υπηρέτηση του σημερινού μοντέλου ανάπτυξης με την έλλειψη μέτρων για την αντιμετώπιση της ανεργίας (ειδικά στις γυναίκες και τους νέους), με τη διαρκή αποσάθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων και με τους χαμηλούς μισθούς, αποδυναμώνουν περαιτέρω τους δεσμούς της οικογένειας αφού ο αγώνας για την επιβίωση γίνεται πλέον κυρίαρχος στόχος. 

Εδώ το σχολικό περιβάλλον μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάσχεση της επιθετικότητας των νέων διότι μέσα σ΄αυτό αναπτύσσονται κοινωνικά και διαμορφώνουν συμπεριφορές και αξίες. Όμως το εκπαιδευτικό μοντέλο που διαμορφώνεται πλέον (επιλογή σχολείων, συνεχείς εξετάσεις, Pisa, τράπεζα θεμάτων, ΕΒΕ κλπ) δημιουργεί αφόρητη πίεση στα παιδιά για επίτευξη υψηλών σχολικών επιδόσεων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει λανθασμένα σε ακόμα μεγαλύτερο ανταγωνισμό και επιθετική συμπεριφορά από τη μεριά τους.

Ένα παιδί που έρχεται στο σχολείο με έλλειψη αγάπης και ενδιαφέροντος από την οικογένεια ή είναι παραμελημένο ή ανήκει σε ευπαθείς/ευάλωτες ομάδες δεν γίνεται να μείνει ανεπηρέαστο.

Η πολιτεία μπορεί και πρέπει να παρέμβει αποτελεσματικά ώστε να αναγνωριστούν έγκαιρα και να αντιμετωπιστούν με επιτυχία τέτοιες περιπτώσεις (π.χ. ψυχολόγοι σε καθημερινή βάση ειδικά σε μεγάλα σχολεία, 2^η νηπιαγωγός/στα νήπια, υποχρεωτική εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας για αλλοδαπούς μαθητές, ενίσχυση ολοήμερου προγράμματος σε δημοτικό και γυμνάσιο, εκπαίδευση προσωπικού, ίδρυση φορέα αντιμετώπισης σχολικής παραβατικότητας κ.ά).

Το σχολείο γενικότερα, πέρα από τη μάθηση οφείλει να είναι πιο συμμετοχικό, πιο δημοκρατικό, να αναγνωρίζει και να προτεραιοποιεί τις ανάγκες της νεολαίας. Να προάγει την κοινωνική δικαιοσύνη, τη συνεργασία, την ενσυναίσθηση, την αποδοχή στη διαφορετικότητα και την εκπαίδευση στην επίλυση προβλημάτων χωρίς βία. Τα σχολικά προγράμματα π.χ. που προωθούνται από το ΙΕΠ (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής) όπως είναι τα εργαστήρια δεξιοτήτων προσεγγίζουν εντελώς θεωρητικά ή και καθόλου τα ζητήματα αυτά. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη επαναξιολόγησή τους ώστε να συμπεριλαμβάνουν πιο στοχευμένες δράσεις με ειδικούς επιστήμονες και με την ενεργή συμμετοχή των μαθητών αλλά και των οικογενειών τους.

Οι παρεμβάσεις της πολιτείας δεν μπορεί να μην περιλαμβάνουν και μια σειρά από γενναία οικονομικά μέτρα στήριξης της οικογένειας. Η μέθοδος της ασπιρίνης (επιδοματική πολιτική, φοροαπαλλαγές κλπ) δεν είναι θεραπευτική. Αντιθέτως, κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί και τα πολλαπλασιάζει. 

Ενδεικτικά μέτρα οικονομικής στήριξης της ελληνικής οικογένειας και των νέων ζευγαριών:

Ø    προστασία της Α΄ κατοικίας,

Ø    ρύθμιση χρεών σε τράπεζες, εφορίες κλπ,

Ø    δωρεάν υγειονομική περίθαλψη,

Ø    δωρεάν πρόσβαση σε δημόσιες και ιδιωτικές δομές υποστήριξης,

Ø    σταθερή εργασία με ικανοποιητικές απολαβές (για άντρες και γυναίκες),

Ø    τήρηση σταθερού ωραρίου και 8ωρου εργασίας,

Ø    άδειες ανατροφής και στους δύο γονείς με επιπλέον επίδομα,

Ø    ενίσχυση των υποδομών των δήμων με βρεφικούς/παιδικούς σταθμούς,

Ø    θεσμοθέτηση του οικογενειακού συμβούλου κ.ά. 

Η υιοθέτηση των παραπάνω μέτρων θα άλλαζε σίγουρα προς το θετικότερο ακόμα και την αρνητική αντίληψη που έχουν τα νέα ζευγάρια ώστε να δημιουργήσουν οικογένειες με παιδιά. Κυρίως θα μετέδιδε την ελπίδα ότι τα πράγματα θα καλυτερεύσουν στο μέλλον.

Κι επειδή κάποιοι θα ισχυριστούν ότι η χώρα δεν έχει αντέχει οικονομικά για τέτοιου είδους παρεμβάσεις η απάντηση είναι ότι ο χρόνος τελειώνει για την Ελλάδα. Αν λάβουμε υπόψη το δημογραφικό πρόβλημα που μας κατατάσσει στην πρώτη 6άδα των πλέον γηρασκουσών χωρών παγκοσμίως τότε και το μέλλον της ελληνικής οικονομίας είναι μάλλον δυσοίωνο. 

Ο ρυθμός γήρανσης του πληθυσμού η Ελλάδα «έτρεξε» πιο γρήγορα από όλες τις χώρες της ΕΕ. Συγκεκριμένα, η αύξηση της μέσης ηλικίας του πληθυσμού μεγάλωσε κατά 4 έτη την περίοδο 2014-2024. (Eurostat, Ο.Τ., 2025)

Αν πραγματικά νοιαζόμαστε είναι ώρα να βάλουμε ΤΩΡΑ τις προτεραιότητες. Ολιστική προσέγγιση και προστασία της ελληνικής οικογένειας και των νέων ζευγαριών είναι η απάντηση στα προβλήματα τόσο κατά της γήρανσης του πληθυσμού όσο και κατά της εξάλειψης της νεανικής βίας και παραβατικότητας.

* Ο Θοδωρής Καψάλης είναι εκπαιδευτικός-ΠΕ11

ΤΟ ΠΥΣΠΕ ΛΑΚΩΝΙΑΣ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΝΕΟΔΙΟΡΙΣΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ!

Το ΠΥΣΠΕ Λακωνίας, μετά και από τις καθοριστικές αποφάσεις των δικαστηρίων που δικαιώνουν τους εκπαιδευτικούς που προσέφυγαν στα αρμόδια δικαστήρια για να βρουν το δίκιο τους, πήρε την απόφαση και μονιμοποίησε τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς του 2020 χωρίς την εφαρμογή της αξιολόγησης. Είναι μια ΝΙΚΗ που δικαιώνει τον αγώνα χιλιάδων συναδέλφων νεοδιόριστων εκπαιδευτικών που δίνουν τον αγώνα της αξιοπρέπειας απέναντι στις απειλές και τον εκφοβισμό του υπουργείου παιδείας. 

Η απόφαση αυτή είναι το αποτέλεσμα ενός συντεταγμένου και αποφασισμένου εκπαιδευτικού κινήματος να φέρει προ των ευθυνών τους τα μέλη των κατά τόπους ΠΥΣΠΕ που δεν εφαρμόζουν ούτε τις δικαστικές αποφάσεις. 

Ο αγώνας όμως δεν τελειώνει εδώ. Σειρά έχουν όλοι οι νεοδιόριστοι που περιμένουν κι αυτοί την μονιμοποίησή τους την οποία δικαιούνται έτσι κι αλλιώς. Και θα το πετύχουμε παρά τις περί του αντιθέτου φωνές. 

Αυτή η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ηττήθηκε μαζί με τους πιστικούς της. Και ηττήθηκε όχι μόνο γιατί δεν την θέλουν οι εκπαιδευτικοί αλλά γιατί δημιουργήθηκε ως εργαλείο επιβολής εξουσίας και μόνον. Μια αξιολόγηση που απαξιώθηκε συνολικά στη συνείδηση όλου του εκπαιδευτικού κόσμου.

Θ.Καψάλης

ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Φωτογραφία από τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των συλλόγων Π.Ε. της Λακωνίας

του Θ.Καψάλη

Εύκολη και ασφαλέστερη καθημερινότητα υποσχέθηκε ο ΥΠΑΙΘΑ –με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς- αλλά μόνο τέτοια δεν θα είναι. 

Με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς χιλιάδες μαθητές υποχρεώνονται είτε να στριμωχθούν σε 25άρια τμήματα είτε να εξοριστούν από το σχολείο τους έως και δεκάδες χιλιόμετρα, μακριά από τους φίλους τους και τους δασκάλους τους. 

Με αιφνιδιαστική εγκύκλιο του ΓΓ του ΥΠΑΙΘΑ κ. Κατσαρού, εν μέσω καλοκαιριού και με κλειστά σχολεία, απαιτήθηκε από τους Δ/ντές εκπαίδευσης να προχωρήσουν σε συγχωνεύσεις ή/και καταργήσεις τμημάτων όπου αυτά είχαν λιγότερα από 30 ή 15 παιδιά αντίστοιχα, με τους πλεονάζοντες μαθητές σε υποχρεωτική μετακίνηση! Μια ενέργεια που δεν έλαβε υπόψη της καμία διάταξη νόμου για την προστασία μαθητών με διαγνωσμένες αναπηρίες, ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, των ιδιαιτεροτήτων των απομακρυσμένων περιοχών και φυσικά κανένα παιδαγωγικό μέτρο. Ανέτρεψε δε, τις ήδη ειλημμένες αποφάσεις του Ιουνίου όπως και κάθε οικογενειακό προγραμματισμό προκαλώντας τεράστια αναστάτωση σε γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς αφού κανείς τους δεν γνώριζε σε ποιο σχολείο θα πάει τον Σεπτέμβρη. 

ΚΙ ΟΜΩΣ, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Γράφει ο Θ.Καψάλης

Άλλη μια δικαίωση ήρθε για τους εκπαιδευτικούς, μετά τη δημοσιοποίηση της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών για την άρση των πράξεων μονιμοποίησης νεοδιόριστων εκπαιδευτικών!

Συγκεκριμένα, με την απόφαση 1510/2024 του Δ.Εφ.Α. δικαιώθηκαν οι νεοδιόριστες/-οι εκπαιδευτικοί του 2020 της Διεύθυνσης Π. Ε. Δυτικής Αττικής που προσέφυγαν κατά της ακύρωσης των διαπιστωτικών πράξεων μονιμοποίησής τους οι οποίες είχαν εκδοθεί με βάση τις κείμενες διατάξεις από την Διευθύντρια Εκπ/σης Δυτικής Αττικής το 2022. 

Όπως γίνεται σαφές αυτές οι πράξεις κρίθηκαν άκυρες από τη δικαιοσύνη. Δηλαδή, παραβίαζαν την κείμενη νομοθεσία που το ίδιο το υπουργείο επικαλείται, κάθε φορά, όταν έρχεται αντιμέτωπο με τους εκπαιδευτικούς. 

Εύλογα αναρωτιέται κάποιος:

* Θα υπάρξουν εδώ κυρώσεις για την κατάφορη αδικία προς τους 4500 περίπου νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς του 2020;

ΜΕ ΕΞΩΔΙΚΑ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΣΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΠΙΒΟΛΗ ΠΟΙΝΩΝ

Από τη μαζική παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το ΥΠΑΙΘΑ την Τετάρτη 17/7/2024

Ποινές σε εκπαιδευτικούς και στελέχη της εκπαίδευσης επιδιώκει, κατακαλόκαιρα, να επιβάλλει το ΥΠΑΙΘΑ για την αξιολόγηση. Αφού τα βρήκε μπαστούνια με τους απεργούς εκπαιδευτικούς, που πήραν μαζικά αποφάσεις απεργίας, επιστρατεύει τώρα τα γρανάζια της διοίκησης ώστε να βρει αλλού τους "ενόχους" για να διασπάσει το αρραγές μέτωπο της μαχόμενης εκπαίδευσης. Από κοντά και κυβερνητικοί συνδικαλιστές που δεν κρατιούνται από το πάθος τους να ανακοινώσουν την είδηση των ποινών!

ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ!

ΕΞΩΔΙΚΟ ΚΑΤΕΘΕΣΑΝ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΕ Δ.Π.Ε. Α΄ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ - ΕΞΩΔΙΚΟ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΚΑΙ Η ΔΟΕ

Όλο και περισσότεροι συντάσσονται στον αγώνα κατά της επιχειρούμενης αξιολόγησης-χειραγώγησης. Ακόμα και όσοι/ες νεοδιόριστοι/ες αναγκάστηκαν να "αξιολογηθούν", ώστε να μονιμοποιηθούν, διεπίστωσαν την υποκρισία του όλου εγχειρήματος. Μια αξιολόγηση παρωδία που καμία σχέση δεν έχει με την βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Μια αξιολόγηση που βρήκε τους πάντες (σ΄αυτή τη φάση) ικανούς και άριστους προκειμένου να "περάσει" χωρίς προβλήματα κι ενστάσεις.

Ακολουθεί το Εξώδικο που κατέθεσαν οι Σύλλογοι της Αθήνας:

Η Κυβέρνηση επιδεικνύει αναξιοπιστία και αφερεγγυότητα για το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης

Από την Ανακοίνωση του ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΣΠΑΡΤΗΣ

"Λάβαμε από το σωματείο ΦΙΛΟΙ του ΝΕΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΠΑΡΤΗΣ, την έντονη διαμαρτυρία τους για την ΜΗ ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ του Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης στο ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ όπως είχε δεσμευθεί η Κυβέρνηση. Το σωματείο καλεί τους πολίτες,  τους συλλογικούς φορείς και τους φίλους της Σπάρτης να εκφράσουν την έντονη διαμαρτυρία τους για μια υπόθεση που εκκρεμεί από το 1995, κλείνει δηλαδή περίπου 30 χρόνια περιπετειώδους αναζήτησης στέγης για τον ιστορικό – αρχαιολογικό- διαχρονικό θησαυρό της Σπάρτης . Το Ινστιτούτο Σπάρτης θα είναι και τώρα μπροστά στην νέα προσπάθεια για την χρηματοδότηση του έργου.

Δ Ε Λ Τ Ι Ο  Τ Υ Π Ο Υ

Το ΔΣ του σωματείου ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ αισθανόμαστε την υποχρέωση απέναντι στους συμπολίτες και συμπατριώτες μας να τους ενημερώσουμε ότι ο αγώνας και η προσπάθεια των Σπαρτιατών και γενικότερα των Λακώνων και των φίλων της Σπάρτης για την απόκτηση του Νέου Διαχρονικού Αρχαιολογικού Μουσείου της Σπάρτης τελικά ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΙΣΙΟ ΤΕΛΟΣ!

ΖΑΚ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ - «Ομόφωνα ένοχοι»... όλοι!

«Ομόφωνα ένοχοι». Με αυτή τη φράση η δικαστική έδρα ανακοίνωσε χθες την απόφασή της, καταδικάζοντας -και σε β΄βαθμό – τον Αθανάσιο Χορταριά και τον Σπύρο Δημόπουλο,δύο από τους ανθρώπους που συμμετείχαν στη δολοφονία του Ζακ. 

Γράφει ο Vasilis Thanopoulos

Σχεδόν ένα 24ωρο μετά και ακόμη προσπαθώ να διαπραγματευτώ αυτή τη φράση. Γιατί μπορεί στο άκουσμά μας να δημιούργησε μία κάποια ανακούφιση, πολύ γρήγορα όμως ξεφούσκωσε, αφήνοντας στη θέση της μόνο αναπάντητα ερωτήματα.

«Γιατί χρειάστηκε τόσος καιρός να ακουστεί;», «Γιατί χρησιμοποιήθηκε μόνο για αυτούς τους δύο (ας μην ξεχνάμε και την εμπλοκή των αστυνομικών);», «Και τι θα γίνει τώρα με όλους αυτούς που εδώ και χρόνια πετούν χώμα στη μνήμη του Ζακ;», «Η δικιά τους καταδίκη που είναι;», «Και ποιος θα βρεθεί να φωνάξει ένα “ομόφωνα ένοχοι” και γι΄αυτούς;», «Και πώς τελικά μπορούμε να μιλάμε για δικαιοσύνη, όταν όλα τα παραπάνω ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα;».

Και επειδή όπως φαίνεται κανείς δεν θα βρεθεί να τα απαντήσει, καλό είναι να πούμε κάποια πράγματα με το όνομά τους, ώστε -τουλάχιστον εμείς – να μην τα ξεχάσουμε.

Συνέχιση του αγώνα κατά της Αξιολόγησης αποφάσισε το 93ο Συνέδριο της ΔΟΕ - Πρώτη φορά Αριστερά στο τιμόνι της Ομοσπονδίας

Μια νέα εποχή ξεκίνησε μετά από τις εκλογές για νέο Δ.Σ. στη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας.

Η παράταξη της ΑΣΕ (Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών-ΚΚΕ) επιβεβαίωσε τις προβλέψεις, για καθαρή νίκη της, στο συνέδριο της ΔΟΕ που διεξήχθη 26-29 Ιουνίου 2024 στην Αθήνα, και έγινε η πρώτη αριστερή παράταξη στο τιμόνι της Ομοσπονδίας.

Νέος πρόεδρος της ΔΟΕ ο Σπύρος Μαρίνης της ΑΣΕ

Η ΑΣΕ επικράτησε, με διαφορά, από τη δεύτερη ΔΑΚΕ-ΝΔ, παρουσιάζοντας αύξηση ψήφων κατά 23,6%, κατακτώντας μία επιπλέον έδρα στο νέο Δ.Σ. (3 από 2 το 2022).

Οι υπόλοιπες δυνάμεις -πλην της ΔΑΚΕ που έχασε 1 έδρα- διατήρησαν μεν τον ίδιο αριθμό (2) εδρών αλλά μόνο η παράταξη των Παρεμβάσεων κατέγραψε αύξηση των ποσοστών της.

Συγκεκριμένα:

ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΚΑΥΣΩΝΑ!

Γράφει ο Χρήστος Κάτσικας

«Με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;»

Έρχεται βροχή; κλείνουν τα σχολεία, Έρχεται κρύο; κλείνουν τα σχολεία. Έρχεται καύσωνας; κλείνουν τα σχολεία!

Σχολεία κλουβιά που το χειμώνα μπάζουν κρύο και το καλοκαίρι βράζουν σαν καζάνια

Τα κλειστά σχολεία για λόγους καύσωνα είναι η νέα δικαιολογία των Δήμων αλλά και της κεντρικής διοίκησης για να κρύψουν τις τραγικές ελλείψεις σε επίπεδο σχολικών υποδομών.

"Το χαμόγελο της Κέιτ" - Η εντυπωσιακή Κέιτ Μπλάνσετ ανέδειξε την Τέχνη στο κόκκινο χαλί των Καννών.

Photo by Daniel Cole/Invision/AP

"Το χαμόγελο της Κέιτ" που έκανε τον κόσμο να παραμιλά."

Η Κέιτ Μπλάνσετ επανέφερε την Τέχνη στο προσκήνιο -στο 77ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών- προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις. 

Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που μπορούν να λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Χωρίς φόβο, χωρίς φτιασίδωμα, χωρίς κραυγές και κυρίως χωρίς υποβολείς. Όχι γιατί έγιναν διάσημοι αλλά γιατί παρέμειναν Άνθρωποι.

Τους ευχαριστούμε!