ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ 88ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΔΟΕ - ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ Δ.Σ. Δ.Ο.Ε. ΚΑΙ Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΔΟΕ	2019		2017
	ΨΗΦΟΙ	ΕΔΡΕΣ	ΨΗΦΟΙ	ΕΔΡΕΣ
ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΙ	660		611
ΨΗΦΙΣΑΝ	658		609
ΑΚΥΡΑ-ΛΕΥΚΑ	3		1
ΕΓΚΥΡΑ	655		608
Δ.Α.Κ.Ε.	195	3	182	3
ΔΗ.ΣΥ.	129	2	123	2
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ	112	2	114	2
Α.Σ.Ε.(ΠΑΜΕ)	110	2	88	2
Ε.Ρ.Α.	45	1	40	1
Α.Ε.ΕΚ.Ε.	43	1	44	1
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ	13	0	13	0
ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ	5	0	4	0
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΣΧΗΜΑ	1
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ	1
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΔΕΔΥ	2019		2017
	ΨΗΦΟΙ	ΑΝΤΙΠΡ	ΨΗΦΟΙ	ΑΝΤΙΠΡ
ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΙ	660		611
ΨΗΦΙΣΑΝ	658		609
ΑΚΥΡΑ-ΛΕΥΚΑ	1		2
ΕΓΚΥΡΑ	657		607
Δ.Α.Κ.Ε.	196	53	184	49
ΔΗ.ΣΥ.	132	35	120	32
Α.Σ.Ε. (ΠΑΜΕ)	114	31	90	24
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ	110	30	114	31
Α.Ε.ΕΚ.Ε.	45	12	42	11
Ε.Ρ.Α.	39	10	40	11
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤ. ΕΚΠΑΙΔ. (ΜΕ.Τ.Α.)	15	4	13	3
ΛΟΙΠΑ	6	1	4	1

Οι εργασίες της Γενικής Συνέλευσης της Δ.Ο.Ε. αποτελούσαν, πάντα, μια μεγάλη ευκαιρία για όλους μας, να ανταλλάξουμε θέσεις, να προβάλλουμε νέες ιδέες, να συνθέσουμε προτάσεις, να καινοτομήσουμε χωρίς ενοχές παίρνοντας αποφάσεις για

σημαντικά εκπαιδευτικά ζητήματα που μας απασχολούν.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι μια πραγματικότητα, θα μπορούσαν να είναι στόχος ενός Συνεδρίου εκπαιδευτικών που ενδιαφέρονται να καλυτερεύσουν την ποιότητα της εκπαίδευσης στη χώρα τους αλλά και για να τους πάρουν στα σοβαρά συνάδελφοι, κοινωνία και πολιτεία. Δυστυχώς, δεν είναι έτσι.

Τα συνέδρια αυτά δεν επιβεβαιώνουν, ούτε κατ΄ ελάχιστο, τον λόγο ύπαρξής τους αφού δε δικαιώνουν τις προσδοκίες των συναδέλφων μας εκπαιδευτικών, μονίμων και αναπληρωτών, που καθημερινά δίνουν έναν αγώνα άνισο, άδικο και ατελέσφορο.

Τα συνέδρια αυτά δεν ανταποκρίνονται ούτε κατ’  ελάχιστο στις ανάγκες της κοινωνίας μας, αφού το δημόσιο σχολείο εξακολουθεί να βρίσκεται στο κέντρο της δημόσιας αντιπαράθεσης και οι εκπαιδευτικοί στην πρώτη γραμμή της αμφισβήτησης, του ρόλου και της αξίας τους μέσα σ΄ αυτήν.

Αδυνατούμε ακόμα και να μετακινηθούμε από δήθεν «κόκκινες γραμμές» που ορθώνουν άλλοι, σκόπιμα πολλές φορές, και που εμποδίζουν το δικό μας καλό και τα συμφέροντα του Κλάδου. Με μια τέτοια λογική η πλειοψηφία, στο Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. (ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ/ΕΡΑ/ ΑΕΕΚΕ), δεν ενέκρινε την αλλαγή στην ημερήσια διάταξη του Συνεδρίου για τη συζήτηση ουσιωδών ζητημάτων που αφορούσαν: α) το προσοντολόγιο για τις προσλήψεις, β) την Ειδική Αγωγή και γ) τους μόνιμους διορισμούς αναπληρωτών. Ζητήματα εξόχως σημαντικά. Ζητήματα κορυφαία, που θ΄ απασχολήσουν έντονα την εκπαιδευτική κοινότητα το προσεχές διάστημα, αντιμετωπίστηκαν, και από τους Αιρετούς, ως «διαδικαστικά και όχι ουσιώδη»! Το κλίμα ήταν εκρηκτικό και στη συζήτηση για την αξιολόγηση αφού ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, ΑΣΕ-ΠΑΜΕ, ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ και ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ τάχθηκαν κατά της αξιολόγησης ζητώντας ονομαστική ψηφοφορία χωρίς όμως το αίτημα να γίνει δεκτό.

Είναι ευθύνη, όλων των παρατάξεων, ακόμα περισσότερο της ηγεσίας της ΔΟΕ να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την ουσιαστική προσέγγιση και αποτελεσματική επίλυση των εκπαιδευτικών θεμάτων και όχι απλά να συμμετέχουμε σε μια προκαθορισμένη πράξη όπου επιβεβαιώνεται η πολιτική ισχύς των κομμάτων εξουσίας, και στον χώρο των εκπαιδευτικών. Η συναίνεσή μας σε αυτό το παιχνίδι είναι ίσως και η σοβαρότερη ασθένεια μας, είναι αυτή που μας καθιστά προβλέψιμους, χειραγωγήσιμους, αναξιόπιστους και τελικά αναποτελεσματικούς.

Γνωρίζουμε όλοι, πολύ καλά, τι συμβαίνει στους χώρους δουλειάς μας, αντιμετωπίζουμε σχεδόν τα ίδια προβλήματα. Επιστρέφοντας αύριο στα σχολεία μας, κανείς από τους μαθητές μας, τους γονείς τους ή την κοινωνία δεν θα μας εξαιρέσει από τις συλλογικές μας ευθύνες. Ήδη μας καταλογίζουν συνυπευθυνότητα για τα τεράστια προβλήματα που καθημερινά αντιμετωπίζουν, για τη φτώχεια, την ανεργία, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τον ρατσισμό, την έξαρση του φασισμού αλλά κυρίως για την απώλεια της συνοχής της κοινωνίας μας. Δεν το λένε, όμως μας το δείχνουν, με κάθε ευκαιρία. Καταγγελίες, διώξεις, πειθαρχικά, χειροδικίες και πολλά άλλα που έπονται μετά και από την προδιαγραφόμενη αξιολογική εμπλοκή τους στο σχολικό γίγνεσθαι.

Σ΄ ένα κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον που συνεχώς θα επιβεβαιώνει τον βαθύ ταξικό του χαρακτήρα, οι δείκτες της κοινωνικής ευημερίας θα φθίνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, και με απασφαλισμένο τον κοινωνικό αυτοματισμό θα είναι μάταιο, ως συνδικαλιστικό κίνημα, να περιμένουμε δικαίωση στα όποια αιτήματά μας και μάλιστα με συναίνεση. Από το σύνολο των διεκδικήσεων της δεκαετίας του ’70 και το «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» μετακινηθήκαμε σταδιακά στην υπεράσπιση συντεχνιακών δικαιωμάτων και στην, άνευ όρων, παράδοση μας στο πολιτικό κατεστημένο. Σήμερα διαγκωνιζόμαστε για την πρωτιά με τους «δημοσιογράφους», για το ποιος θα στελεχώσει με τους περισσότερους υποψήφιους τα ψηφοδέλτια των κομμάτων σε δήμους, περιφέρειες και βουλή!

Τα αποτελέσματα από αυτή τη πορεία είναι σε όλους μας εμφανή:

1.Συνδικαλιστικές ηγεσίες που κινούνται στην ουρά του εκάστοτε υπουργού παιδείας.

2. Αποκοπή του κινήματος από τη βάση.

3.Γενικές συνελεύσεις συλλόγων με καθόλου ή πολύ μικρό αριθμό συμμετοχής.

4.Πλήρης απαξίωση του ρόλου του συνδικαλιστή, στη συνείδηση των συναδέλφων.

Κι όμως, κάποιοι επιχαίρονται γιατί νομίζουν ότι η αύξηση της δύναμής τους (σε ψήφους) είναι η επιβράβευση των κόπων του δικού τους αγώνα! Λάθος!

Είναι τα τριάκοντα αργύρια, αυτά που δε φτάνουν για να καλύψουν τις παραχωρήσεις του κλάδου για τις σαρωτικές αλλαγές της επόμενης ημέρας. Η κουτσή δίχρονη προσχολική αγωγή και εκπαίδευση θα υπονομεύεται συστηματικά μέχρι να νικηθεί από την επιθετικότητα της ΚΕΔΕ, οι εξαγγελίες για τους μόνιμους διορισμούς έσπειραν θύελλες στη βάση των συναδέλφων, υιοθετώντας το προσοντολόγιο για μόνιμους και αναπληρωτές, η κατάργηση του ΠΔ 152/13 για την αξιολόγηση, έφερε, με δάφνες, την ΥΑ 1861/19 με τίτλο «Προγραμματισμός και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων» προπομπό για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την κατηγοριοποίηση των σχολείων. Ακόμα και η ώρα της σίτισης εδραιώνει ουσιαστικά το 30ωρο στο νέο σχολείο της αυτονομίας.

Τι να πούμε και για τις προηγούμενες «κατακτήσεις», την επαναφορά της συνέντευξης στις επιλογές στελεχών (4473/18) της συμπλήρωσης, ανώνυμα, φόρμας αξιολόγησης του συλλόγου διδασκόντων; Την κατάργηση της απεργίας (4512/18) για τα πρωτοβάθμια σωματεία, το ΠΔ79/17 με την αύξηση του ωραρίου των νηπιαγωγών, την κατάργηση του υπεύθυνου ολοήμερου και το χάσιμο χιλιάδων οργανικών θέσεων, τις νέες δομές (4547/18) υποβάθμισης της ειδικής αγωγής, τις ομάδες υποστήριξης μαθητών…ή για την τελευταία επιτυχία το πολυνομοσχέδιο 4610/19 με τη συγχώνευση του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πάτρας  με το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Ελλάδας και τη μετονομασία του σε Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας…

και ο κατάλογος θα μακραίνει πολύ με τη συνεχή παθητικότητά μας.

Για μια ακόμα φορά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τις ιστορικές μας ευθύνες για τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε. Ευθύνες που βαρύνουν μεν όλους αλλά χρεώνονται στην ηγεσία της ΔΟΕ, με τις πλειοψηφίες που διαμόρφωσε, για την εφαρμογή της πολιτικής της. Η ενδυνάμωση της ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ ερμηνεύεται ως επιβράβευση, αλλά είναι το ολέθριο αποτέλεσμα μιας ακόμα καταστροφικής πορείας στο δρόμο για την εφαρμογή της πιο ανελέητης επέλασης στα δημόσια αγαθά, και τις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Δυστυχώς δεν έγινε αντιληπτή, σε όλους τους συνέδρους, η ανάγκη αλλαγής πορείας με τη συγκρότηση ενός διαφορετικού συσχετισμού δυνάμεων, με προοδευτικό πρόσημο, στο ΔΣ της ΔΟΕ.

Και είναι ευθύνη όλων των παρατάξεων που δε συμφώνησαν ούτε στο πλαίσιο των αγωνιστικών διεκδικήσεων-κινητοποιήσεων της επόμενης ημέρας. Το θέαμα με τις διαφορετικές πορείες και συγκεντρώσεις είναι ο καθρέφτης της δικής μας ανεπάρκειας και τον χρεωνόμαστε όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά.

Η ηττοπάθεια και η αδιαφορία δε μας αξίζουν. Η δημόσια εκπαίδευση βρίσκεται ένα βήμα από την εκ βάθρων αναδιάρθρωσή της επί τα χείρω! Οφείλουμε να στείλουμε μήνυμα ενότητας και αγωνιστικών διεκδικήσεων περήφανων εκπαιδευτικών, και όχι υποταγμένων υπαλληλίσκων κομματικών μηχανισμών εξουσίας. Συσπειρωνόμαστε στα σωματεία και τους συλλόγους και θέτουμε από τον Σεπτέμβριο, εμείς, τις βάσεις για την πάλη του εκπαιδευτικού κινήματος.

«Να είμαστε έτοιμοι… κάθε ώρα είναι η δική μας ώρα.»

Γιάννης Ρίτσος

ΥΓ: Προς μεγάλη απογοήτευση ο αιρετός της Μαχόμενης Εκπαίδευσης και Αντιπρόσωπος με τη ΔΗΣΥ κ. Χανδόλιας Σπύρος έπαιξε τον ρόλο του υπονομευτή της ενότητας που απαιτεί η χρονική συγκυρία. Εξέθεσε τον Σύλλογό μας για δήθεν δάνεια σε συνέδριο Αντιπροσώπων(!), ξαναθυμίζοντας σε όλους μας τον σκοτεινό ρόλο όλων όσων ήθελαν, στο παρελθόν, και εξακολουθούν να επιδιώκουν, και σήμερα, ένα «εξαρτημένο» συνδικαλιστικό κίνημα. Τέτοιες πρακτικές θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι και θα εισπράττουν, όπως και κάναμε, την απάντηση που τους αξίζει.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Θοδωρής Καψάλης

Αντιπρόσωπος στο 88^ο Συνέδριο της Δ.Ο.Ε. του Σ.Ε.Π.Ε. Λακεδαίμονος, εκλεγμένος με την Ανεξάρτητη Κίνηση Εκπαιδευτικών.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ