ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2017-18

Συνάδελφοι/ισσες,

Ευχόμαστε καλή και δημιουργική σχολική χρονιά. Χρονιά που, για ακόμα μια φορά, ξεκινά με την ηγεσία του υπουργείου να αιφνιδιάζει άπαντες, επιβάλλοντας ένα νέο Προεδρικό Διάταγμα ερήμην της εκπαιδευτικής κοινότητας.  Το νέο Π.Δ.79 (Α.Κ. – 4/8/2017), ενσωματώνει στο σύνολό του όλο το θεσμικό πλαίσιο των υπουργικών αποφάσεων Φίλη, για το νηπιαγωγείο και το δημοτικό σχολείο. Αποφάσεων που απορρίφθηκαν συνολικά από την εκπαιδευτική κοινότητα, κατά τις εργασίες της 86^ης Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε. (Ιούνιος 2017), αφού με την εφαρμογή τους το δημόσιο σχολείο μεταλλάσσεται στο πολυκατακερματισμένο, φθηνό σχολείο της ευελιξίας, της αγοράς και της αποσπασματικής πληροφορίας.

Επιπλέον,
α) Θεσμοθετείται νέος μηχανισμός περικοπών με τις τριμελείς επιτροπές σε επίπεδο Διεύθυνσης Π. Ε. για τη διενέργεια εγγραφών ώστε να κατανέμονται οι μαθητές που πλεονάζουν σε όμορα σχολεία, αντί να δημιουργούνται επιπλέον τμήματα στο ίδιο σχολείο. Με τον τρόπο αυτό, αυξάνεται συνολικά ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα παρά τις πρωθυπουργικές δεσμεύσεις για τη σταδιακή μείωσή του, β) Ιδρύεται αυτοτελής Σχολική Περιφέρεια Τμημάτων Ένταξης αντί να ιδρύονται Τ.Ε. σε κάθε Σχολείο και Νηπιαγωγείο μ΄ ενδεχόμενο κίνδυνο σε κάθε Τ.Ε. ν’ αντιστοιχούν περισσότερα σχολεία/νηπιαγωγεία, γ) Αφαιρούνται αρμοδιότητες από το σύλλογο διδασκόντων όπως η σύνταξη του Εβδομαδιαίου Ωρολογίου Προγράμματος που είναι πλέον ευθύνη του δ/ντή και δ) Διαγράφονται από το Ολοήμερο μαθητές/τριες που συμπληρώνουν 15 συνεχόμενες απουσίες υπονομεύοντας έτσι, ακόμα περισσότερο, τη λειτουργία του.

Θα περίμενε κάποιος ότι μέσα σ΄ αυτό το αντιδραστικό Π.Δ., θα γινόταν αναφορά στην εξαγγελία της κυβέρνησης για την θεσμοθέτηση του ενιαίου 14χρονου δημόσιου σχολείου με τη δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση αλλά αποδείχθηκε ότι το υπουργείο ασκεί μεθοδευμένα μια πολιτική παραπλάνησης τόσο της εκπαιδευτικής κοινότητας όσο και της ελληνικής κοινωνίας προωθώντας μ΄ αυτόν τον τρόπο μόνο τις μνημονιακές της δεσμεύσεις.

Η αποσπασματική ύπαρξη στο νέο Π.Δ. κατακτήσεων του κλάδου  (π.χ. προσμέτρηση της ώρας της σίτισης στο ωράριο) και της αποσύνδεσης της επιλογής σημαιοφόρων από τις βαθμολογικές επιδόσεις, δεν αναιρεί το συνολικό αντιεκπαιδευτικό προσανατολισμό του.

Έτσι λοιπόν και η φετινή χρονιά αρχίζει με νέα επίθεση στο δημόσιο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς, με χιλιάδες κενά σε όλη την Ελλάδα, παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες του υπουργείου παιδείας να σώσει τα προσχήματα με τον αυξημένο αριθμό προσλήψεων αναπληρωτών στην έναρξη, με χιλιάδες προνήπια έξω από τις δομές του δημόσιου νηπιαγωγείου και με χιλιάδες συναδέλφους να περιπλανώνται σε διαφορετική κάθε φορά γωνιά της χώρας συνεχίζοντας την πολιτική των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Οι σύλλογοι διδασκόντων καλούνταν ξανά, με εντολή του υπουργείου για την «ομαλή» έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, να συνεδριάσουν την 1^η Σεπτέμβρη, μέσα σ΄ ένα ασφυκτικό χρονικά πλαίσιο, ώστε να προβούν σε κατανομή ωρών και αντικειμένων παραβιάζοντας ουσιαστικά το νόμο 1566/85 αρ.11 όπου ορίζεται ρητά ότι «Ο  σύλλογος  διδασκόντων  κάθε  σχολείου  αποτελείται  από όλους τους διδάσκοντες στο σχολείο με οποιαδήποτε σχέση εργασίας», καθώς και το νέο Π.Δ.79 αρ.10 που αναφέρει ότι η κατανομή τμημάτων/τάξεων γίνεται στο διάστημα 15-20 Ιουνίου εφόσον δεν θα υπάρχουν μεταβολές ή ελλείψεις διδακτικού προσωπικού αλλιώς η κατανομή πραγματοποιείται από 1 έως 10 Σεπτεμβρίου. Με τον τρόπο αυτό «νομιμοποιούνται» τα τεχνητά πλεονάσματα, και όποια κενά υπάρχουν, συρρικνώνονται ή εξαφανίζονται επιβάλλοντας υποχρεωτικές μετακινήσεις, συμπτύξεις-συγχωνεύσεις αποψιλώνοντας έτσι την εκπαίδευση προς χάρη της εφαρμογής της πολιτικής των περικοπών των μνημονίων και των επιταγών του ΟΟΣΑ.

Η καθημερινότητα, δυστυχώς, γίνεται ακόμα πιο δύσκολη αν συνυπολογίσει κανείς και τη στενή οικονομική - φορολογική - εργασιακή πολιτική κυβέρνησης και δανειστών, η οποία στρέφεται κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων προκαλώντας τεράστια προβλήματα στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας αλλά και στην ομαλή λειτουργία του δημόσιου σχολείου.

Δίκαιο αίτημα του συνόλου του εκπαιδευτικού κόσμου είναι οι μόνιμοι διορισμοί των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, οι οποίοι καλύπτουν πάγιες και διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες. Διορισμοί, που είναι απαραίτητοι για τη σωστή λειτουργία του δημόσιου σχολείου και για την κάλυψη όλων των σύγχρονων εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών.

Η ικανοποίηση του συγκεκριμένου αιτήματος μπορεί να διασφαλίσει την κανονικότητα στο ελληνικό σχολείο και ν΄ αποτελέσει το εφαλτήριο για μια καινούρια, πιο δημιουργική πορεία συνολικά. Θα ήταν πραγματικό «κουδούνι θριάμβου» για το σύνολο της κοινωνίας.

Αλλά φαίνεται τελικά ότι για τους κυβερνώντες, διαχρονικά, αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Απεναντίας οι αγώνες των εργαζομένων ενοχλούν. Τελευταία δημιουργείται, εσκεμμένα, σύγχυση με έγγραφο του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης αναφορικά με τις συνδικαλιστικές άδειες των μελών των Δ.Σ. των Συλλόγων Εκπαιδευτικών για περικοπές αποδοχών (Δ.Ο.Ε. – 5/9/2017). Στις εγκυκλίους δε, για τη λειτουργία Δημοτικών Σχολείων και Νηπιαγωγείων 2017-2018, το Υπουργείο Παιδείας ανοίγει ζήτημα μη ελεύθερης εισόδου των συνδικαλιστικών οργανώσεων στα σχολεία! (Δ.Ο.Ε. – 8/9/2017).

Εμείς όμως δε θα λυγίσουμε, ούτε θα υποχωρήσουμε από τις πάγιες θέσεις και διεκδικήσεις του κλάδου. Και αυτή τη σχολική χρονιά θα δώσουμε τη μάχη ενάντια στις αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις» που συρρικνώνουν-υποβαθμίζουν το δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου και απομειώνουν την αξία του έλληνα εκπαιδευτικού, οργανώνοντας το εκπαιδευτικό κίνημα σε νέα, ακόμα μεγαλύτερη, βάση.

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ - ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΙΝΗΣΗ