Τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν κατά τις πρόσφατες κρίσεις των Διευθυντών σχολείων δεν εκπλήσσουν όποιον έχει στοιχειώδη γνώση της λειτουργίας του ιεραρχικού και κομματικά υποταγμένου διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης. Είναι, όμως εξαιρετικά αποκαλυπτικά για τον ρόλο του διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης και της διαβόητης αξιολόγησης. Οι νέοι διευθυντές αναλαμβάνουν θέσεις μέσα από διαδικασίες «αξιολόγησης» και για να ασκήσουν τον ρόλο τους ως «αξιολογητές». Μετατρέπονται με το γράμμα και το πνεύμα του νόμου από συνάδελφοι σε ανάδελφοι.
Οι κυβερνήσεις αλλάζουνε, μα ο διοικητικός μηχανισμός της εκπαίδευσης δεν μπορεί παρά να είναι το φέουδο της εκάστοτε κυβέρνησης κατά αναλογία με τον κρατικό μηχανισμό. Εξάλλου οι κυρίαρχες θέσεις είναι προνομιακές και λίγες για τους λίγους και πρόθυμους ακολούθους τους.